skał osadowych
Encyklopedia PWN
facja
geol. pierwotnie termin obejmujący tylko zespół cech litologicznych skał i zawartych w nich skamieniałości, odróżniający skały (i osady) powstałe w tym samym czasie, ale w różnych środowiskach sedymentacji (Amanz Gressly 1838).
[łac. facies ‘postać’, ‘oblicze’],
geochronologia
rachuba czasu i datowanie zjawisk w historii Ziemi (wieku skał, transgresji i regresji morza, ruchów górotwórczych, intruzji magmowych i in.).
[gr. gḗ ‘ziemia’, chrónos ‘czas’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
geol. utwory powstałe na powierzchni Ziemi w wyniku nagromadzenia (sedymentacja) różnorodnych substancji przez czynniki geologiczne — wodę, lodowce, wiatr, organizmy;
najwyższa grupa górska w Karpatach (Centralne Karpaty Zachodnie), w środkowej i wschodniej części Łańcucha Tatrzańskiego, na pograniczu Polski i Słowacji;
wszystkie wody występujące pod powierzchnią ziemi, znajdujące się w porach i szczelinach skał skorupy ziemskiej.
autogeniczne składniki, składniki autigeniczne,
geol. składniki skał powstałe podczas procesu tworzenia się skał i we wczesnych etapach ich przeobrażeń;
